Neden

Kendini nasıl hissediyorsun bugün?

+iyiyim, 3 gündür uyuyamıyorum, doktora gittim, psikolojikmiş.

Ağlayan biri, ağlayan ötekileri.

-nolmuş?

-nolmuş?

-ölmüş mü?

-kim?

-neden ağlıyorsunuz?

İçeride aynı manzara. Dayanamıyorum, okul dışına çıkıyorum. Hüznüm bedenimi parçalayacak, dışarı çıkacak gibi oluyor. Kusmaya zorluyorum kendimi. Olamaz, olamaz ki. Daha dün konuştuk.

-neden?

-ne olmuş?

-neden?

Gözlerimden yaşlar akıyor. Durduramıyorum. Acaba nasıl hissetti? Durduramadı mı? Katlanamadı mı?

+iyi değilim, kendimi öldüreceğim.

+iyi değilim.

Bacağıma yatıyor ağlarken. Yapılacak ne var ki? Kendisini çok çaresiz hissediyor, dayanmasını söylüyorum. Yapılacak ne var ki?

-ne olmuş?

-tecavüz mü?

- ne alakası var canım neden olsun?

-"İman eksikliği"

Şikayet edeceğim sizi. Hepinizi. Tek tek kameraya alacağım. Meşrulaştıramayacaksınız.

Ağlıyorum, yazıyorum. Dayanılmaz mıydı? Nerede, nasıl?

Neden?

-neden?

-gitmiş.

-gidiyor.

Kim gidiyor? O alçak mı? Kaçsın tabi, kaçsın. Biz bilmiyor muyuz sorumlusunu. Giden o mu sanıyorsun? Giden benim arkadaşım. Giden. Giden benim arkadaşım.

O alçak mı? Katil o! Katil!

-nolmuş?

-neden ağlıyorlar?

Yeter, kapatın çenenizi! Daha fazla konuşmayın hakkında ileri geri. Daha da acıtmayın canımı. Daha da deşmeyin yaramı.

-nasıl yapmış?

-tabancayla.

Tabanca

-kafasından mı?

-evet.

Evet

Canı çok yanmış mıdır? Hangisi daha çok acıtmıştır canını? O adamın elleri mi bedenindeki, yoksa o silah mı kafasındaki

-hayır, neden?

-ölmüş.

-nasıl?

-intihar.

Bırakın, rahat bırakın beni. Ben de gideceğim arkadaşımın yanına. Rahat bırakın. Gideceğim diyorum. Duyuyor musunuz? Susun artık, susun!

-gerçekten mi?

-matematik hocası mı?

-ne?

Anlamıyorlar. Canım yanıyor. Çekilin. Kan kusuyorum. Acı kan. Acı. Acı kusuyorum. Suratlarına, o adamın suratına. Tüm organlarım acıyor. Rahat bırakın beni!

-tecavüz mü?

-neden?

-o kıvırcık saçlı kız mı?

Ne ruhum dayanıyor, ne kulaklarım bu sözlere. Dışarı çıkıyorum. Arkadaşımı da götüreceğim. Evinden alıyorum onu, kanlar içinde. 

Asla ölmeyeceğimiz yerlere gidiyoruz.

-Neden?

Yutma Fobisi ve Panikatak \bölüm1

Merhaba, öncelikle bu konu hakkında yazmaya karar vermek benim için kolay bir karar değildi. Hayatımın en zor 4 ayını geçirdim ve bundan daha berbat bir şey yaşacağımı sanmıyorum. Bunun hakkında yazmamın öncelikli nedenine gelirsek, eğer başka birisi daha benim yaşadığım bu olayı yaşarsa kendisini yalnız hissetmesin diyedir. Çünkü emin olun bu durumu yaşadığımda, yemek yemeyi reddettiğimde bütün dünyada tek başımaymışım, sadece yemek yiyemeyen/yemekten korkan benmişim gibiydi. 

Sanırım yavaş yavaş yazacağım ve bir kaç bölümden oluşacak. Öncelikle bunun nasıl başladığını anlatmalıyım ama emin olun o kadar düşündüm ve hala aklıma yatan bir neden bulamadım. Umarım yazarken çok kötü hissetmem.

İlk olarak şunu hatırlıyorum ve etkisi olduğunu düşünüyorum;

Diş teli takacaktım ancak damaklı olanlardan. Doktora gittim ve deneme amaçlı teli bana taktı. Ama tükürüğümü yutamıyordum(berbat bir şey) ağzım kupkuru olmuştu ve o şey ağzımdaydı. Ne yapacağımı bilemedim. Resmen kilitlendim ve ağlamaya başladım. Sonra ağzımdan çıkardım ama çok korkunç bir deneyimdi. Bunun yutma fobim üzerinde etkisi olduğunu çok sonradan düşündüm.

İkinci olarak;

Ben daha vejetaryen olmadan önce ailecek mangal yaptık ve balık da.

Balık yerken birden boğazıma bir şey kaçmış gibi oldu. Sanki sinek vardı. Aşırı derecede korktum. Ve ekmek yedim, ekmek yedim ama uzun süre geçmedi. Sanki ölecektim. Evet gerçekten öleceğimi hissettim. 

Sonra geçtiğinde bir neden bulamayıp sinek kaçma ihtimalini düşünmeye devam ettim. Ancak sanırım kılçık boğazıma batmıştı.

Bunun da etkisini çok uzun süre sonra aklıma getirdim.

Üçüncü ve son olarak: 

"boğazıma besin takılmaları"

Tam 3 kez ve yutma fobim başladığı andan itibaren de yaşadığım takılma hissi. Sanırım buna panik atak deniyor. Boğazına bir şey takılması.

İlk takılmada ne yediğimi hatırlamıyorum ama ikincisinde yediğim şey çubuk krakerdi ve yoldaydık, arabada. Yutmaya çalışırken birden boğazıma takıldı ve yutkunuyordum ama gitmiyordu. O anı tarif etmek gerekirse sanki birden bir ateş basması, feci bir korku, boğulacağım, nefes alamayacağım ve öleceğim hissi. Ve su içerek yuttum. Korkun biraz geçtiğinde anneme söyledim, daha önce de olmuştu ve aynı şiddetteydi ama önemsemedim. Yalnız o gün ilk kez google'da "yutma fobisi"ni arattım.

Bunların hepsinin birbiriyle bağlantılı olduğunu kendim çözdüm. Ve çok sonra anladım. Ama hala net bir sonucum yok bu konuyla ilgili.

Sonuncu takılmayı ve ardından geçirdiğim panik atak nöbetini ve fobinin başlangıcını daha sonraki bölümde yayımlayacağım.

Umarım bu konuda fayda sağlayacağım kişiler olacaktır.

Güzel kalın!